אל ה”אחר” שלנו
משוררנו הנצחי מחמוד דרוויש, בגאונותו הספרותית, תיאר את היחסים בין הכובש הישראלי לאוכלוסייה הפלסטינית הילידית באומרו: “הנרצח אוהב את דמות רוצחו”. הגזמה פואטית זו חשפה את מה שמסתירה השתיקה. אין לנו מנוס מלהכיר בעובדה שמערכת יחסים מיוחדת נוצרה בין הפלסטינים לכובשים. התארכות תקופת הכיבוש השפיעה על כולנו, בניגוד לרצון האנשים, וגרמה הן לכובש והן לקורבן הכיבוש להגדיר את זהותם, במקרים רבים, על ידי הסכסוך שלהם עם האחר. הכובשים, לאחר ששתו מהמים שלנו, אכלו מטוב אדמתנו והשתזפו בשמש שלנו, טוענים לעתים קרובות שהם אנחנו. ומטבע החיים החברתיים מחלחל לתרבות הקורבן משהו מהשיח הגזעני של האנס שלה.
זו מערכת יחסים מיוחדת במינה, אשר מחזקת את הנחתנו שהישראלי מקווה שהפלסטינים יעלמו כדי לתפוס את מקומם, לייחס לעצמו את מורשתם ולקרוא לעצמו בשמם. כן, אנחנו מאמינים שאתם, במודע או שלא במודע, מקווים להיות אנו. אנחנו צאצאיהם של הכנענים, של הערבים ושל אלה שבאו מחופים אחרים אל הים שלנו, ושל מי שנשאר כאן מהטורקים, הכורדים, האמאזיר, האפריקאים ואחרים שהיגרו אלינו והפכו חלק מאיתנו.
אבל מה מונע ממכם להיות חלק מאיתנו, כפי שנהיינו?
אתם יכולים לענות לנו, ובינתיים נאמר לכם מה היא לדעתנו הסיבה: זוהי הציונות (בין אם חילונית ובין אם דתית), שדחתה את ההצעות של יהודים ופלסטינים ערב 1948 להקים את פלסטין החילונית והדמוקרטית כמדינת כל תושביה, ובכך מנעה מסלול אחר של ההסטוריה שבו יכולנו להיות ביחד. לשם כך היא ניצלה את הפחד שלכם, הנובע מפשעים רבים שבוצעו נגדכם, שבראשם זוועות פשעי הנאצים. בשם הפחד הזה הצדיקו את הפשעים הזוועתיים שביצעו הכנופיות הציוניות ומדינתן נגדנו (כיבוש, גזענות ועקירה מאדמתנו…) ונגד תושבי האזור.
הציונות, במשך מאה השנים האחרונות, היא האחראית בראש ובראשונה לחוסר היכולת להגיע לפתרון בינינו ובינכם. היא אחראית הראשית להיעדר מה שאנו חולמים שיאחד בינינו, ערכי הצדק, הדמוקרטיה, השוויון, וכל הטוב שאנו מאחלים לאנושות, כולל לנו ולכם.
הציונות היא זו שכופה את חוסר האפשרות לחיים משותפים בינינו על בסיס שוויון וצדק. היא מייצרת אלימות, במסגרת חלוקת תפקידים עם כוחות קיצוניים אזוריים השותפים ברצונה להגמוניה על האזור. ביחד הם מספסרים, באלימות, בדם של כולנו. הם שותפים בעוינותם לכוחות השלום, הדמוקרטיה, השוויון והצדק.
הפתרון, אם תשאלו, הוא סיום פרויקט המונופוליזציה והדיכוי בארץ עתיקה זו, והקמת משטר פלורליסטי ודמוקרטי שיגשים שלום וצדק לכולם, כולל עבור הפליטים הפלסטינים שיחזרו לבתיהם מהם נעקרו.
המשמעות היא שתפסיקו להאמין שאתם יכולים לבוא, לגרש אותנו, להרוג אותנו, להתיישב במקומנו ולטעון שאתם אנחנו.
במקום זאת, אנו קוראים לכם לעשות את מה שעשו גלי ההגירה שתרמו להיותנו מה שאנחנו, להשתתף יחד איתנו ביצירת מולדת שמכילה את כולנו, ביצירת מדינה חילונית ודמוקרטית עבור כולנו. בכך נכונן שלום, צדק ושוויון עבורנו יחד, ומגדלור לכלל האנושות לעולם טוב יותר שנוכל להשתתף בבנייתו.
זה מסר עבורכם, ועבורנו. מסר לכולנו, שעלינו להיות ביחד. או שמא מדובר בזעקה לתהום שאין לה קרקעית, שתאבד במחשכיו, והאלימות תימשך לתועלת הרודנים. אנחנו ביחד נקבע מה יעלה בגורל המסר שלנו. בואו נצא ביחד לדרך לסיום הדיכוי, האפליה, המלחמה והעוולות, ונפתח עידן חדש עבור הצדק שלנו, השוויון שלנו ועולמנו הטוב יותר.
לסיכום, אנו מאמינים כי ארץ זו מאמצת את מי שמשכין בה שלום, צדק, שוויון ואהבה, כחלק ממנה, כמו צמחייתה, מימיה ואדמתה, ומעניקה לו את שמה, כדי שיתאחד עם מי שקדמו לו. אולם אדמה זו דוחה מקרבה את התוקף, בין אם הוא נשאר זמן רב או קצר, עד שיהפוך לזיכרון חולף כמו שחלפו רבים.
إلى آخَرِنا
قارَب شاعرنا الخالد محمود درويش، بعبقريّته الأدبيّة، العلاقة بين المحتلّ الإسرائيلي والسكّان الأصليّين الفلسطينيّين بقوله: “يعشق وجهَ قاتله القتيلُ”؛ بمبالغة شعريّة كشفت المسكوت عنه؛ فلا بدّ لنا من الإقرار بأنّ علاقة خاصّة نشأت بين الفلسطينيّين وبين المحتلّين. فامتداد زمن الاحتلال فعل فعله رغماً عن إرادة الناس، وجعل كلّاً من المحتلّ والخاضِع للاحتلال يعرِّف نفسه في كثير من الأحيان بالآخر. وكثيراً ما يدّعي المحتلّون، بعد شربهم من مائنا، وأكلهم من خير أرضنا، واسمرارهم بشمسنا، أنهم نحن. ومن طبيعة الاجتماع أن يتسرّب لثقافة الضحيّة شيءٌ من خطاب مغتصبها العنصريّ.
إنّها علاقة من نوع فريد، وفي طبيعتها ما يبرّر اعتقادنا بأنّ الإسرائيليّ يأمل أن ينتهي الفلسطينيّون حتّى يحلّ محلهم، ناسباً لنفسه تراثهم، ومطلِقاً على نفسه اسمهم. نعم نحن نعتقد أنّكم تأملون واعين أو غير واعين، أن تصبحوا نحن. نحن أحفاد الكنعانيّين، والعرب، والقادمين من الشواطئ الأخرى لبحرنا، والباقين من أتراك، وكرد، وأمازيغ، وأفارقة، وغيرهم ممّن هاجروا إلينا وصاروا منّا.
ولكن ما الذي يمنعكم أن تصيروا معنا، كما صرنا؟
يمكنكم أن تجيبونا، وإلى ذلك الحين سنحكي لكم السبب برأينا: السبب هو الصهيونيّة (علمانيّة كانت أو دينيّة)، فهي التي رفضت أطروحات يهود وفلسطينيّين عشيّة عام ١٩٤٨ بإقامة دولة فلسطين الديمقراطيّة العلمانيّة لجميع سكّانها، مستغلّة خوفكم الناتج من جرائم كثيرة بحقّكم، أفظعها جرائم النازيّة، ما منع مصيراً مختلفاً لنا معا، وباسم هذا الخوف تمّ تبرير جرائم فظيعة ارتكبتها عصابات الصهيونيّة، ودولتها، بحقّنا (من احتلال، وعنصريّة، واقتلاع من أرضنا…) وبحقّ سكان المنطقة.
إنّ الصهيونيّة، ومنذ قرن من الزمن، هي المسؤولة الأولى عن استعصاء الحلّ ما بيننا وبينكم، إنّها المسؤولة الأولى عن غياب ما نحلم بأن يجمعنا معاً من قيم العدالة، والديمقراطيّة، والمساواة، وكلّ ما نتمناه للبشريّة، ومنها نحن وأنتم، من خير.
إن الصهيونيّة هي ما يفرض استحالة العيش المشترك ما بيننا على أسس المساواة والعدالة. وهي تنتج العنف، متبادلة الأدوار مع قوى متطرّفة إقليمية تشاركها رغبتها بالهيمنة على المنطقة، فيستثمرون في العنف بدمنا جميعاً، ويتشاركون العداء لقوى السلام والديمقراطيّة والمساواة والعدل.
والحلّ، إن تساءلتم، هو في الانتهاء من مشروع الاستئثار، والقهر، في هذه الأرض العتيقة، وإقامة نظام تعدديّ ديمقراطيّ يحقّق السلام والعدل للجميع بمن فيهم اللاجئون الفلسطينيّون العائدون إلى بيوتهم التي اقتُلعوا منها.
هو أن تعودوا عن اعتقادكم بأنّكم تستطيعون أن تأتوا، وترحلّونا، وتقتلونا، وتستوطنوا مكاننا، وتدّعوا أنّكم نحن.
وبدلاً من ذلك، نحن ندعوكم أن تفعلوا ما فعلته موجات الهجرة التي ساهمت في أن نصير ما نحن عليه، وأن تشاركونا في إنشاء وطن يتّسع لنا جميعاً، وأن تشاركونا بصناعة دولة ديمقراطية علمانية لنا جميعا، تكون سلاماً وعدلاً ومساواة لنا معاً، ومنارة للبشريّة جمعاء لعالم أفضل ممكن أن نتشارك في صناعته.
هي رسالة لكم، ولنا. رسالة لنا كلّنا، لنكون سويّاً. أو هي صرخة في وادٍ لا قاع له، تذهب بدداً، ويستمرّ العنف، واستفادة الطغاة منه. ومن سيحدّد ما ستكون عليه رسالتنا هم نحن سوياً. فتعالوا لنجعلها رسالة بداية نهاية القهر، والتمييز، والحرب، والظلم، وبداية عدلنا، ومساواتنا، وعالمنا الأفضل. ختاماً، نحن نعتقد أنّ هذه الأرض تعيد تثبيت من يُقيم فيها السلام، والعدل، والمساواة، والحبّ، عضويّاً فيها، أسوة بنبتها، ومائها، وتربتها، وتهبه اسمها ليصبح جزءاً ممّن سبقه، بينما تقصي المعتدي طال زمن بقائه أو قصُر، ليصبح عابراً بين عابرين كثر…
An unseren Anderen
Treffend und schön hat unser verstorbener Mahmoud Darwish die Beziehung zwischen den Besatzern und der indigenen Bevölkerung, den Palästinensern, beschrieben: „Und der Ermordete hat begonnen, das Gesicht des Mörders zu lieben“. Diese poetische Schönfärberei karikiert die besondere Beziehung, die sich langsam zwischen den Palästinensern und ihren Besatzern entwickelt hat. Im Laufe der Zeit und der anhaltenden Besatzung definierten sich sowohl der Unterdrücker als auch die Unterdrückten durch und über ihren Kampf gegen den anderen. Nachdem ihre Zungen unser Wasser gekostetet und von den Gütern unseres Bodens gegessen hatten, nachdem sich ihre helle Haut in den Strahlen unserer Sonne geaalt hatte, erhoben unsere Kolonisatoren oft den Anspruch, sie seien wir. Und so ist die Natur des Lebens, dass ihr rassistischer Diskurs in unseren eingedrungen ist.
Es ist eine einzigartige Beziehung, die unsere Annahme bestärkt, dass die Israelis auf das Verschwinden der Palästinenser – unser Verschwinden – hoffen, um uns nahtlos zu ersetzen, sich unser Land anzueignen, sich unsere Kultur, unser Erbe zuzusprechen und sich mit unserem Namen zu nennen. Ja, wir glauben, dass ihr euch wissentlich oder unwissentlich danach sehnt, wir zu werden. Wir sind die Nachkommen der Kanaaniter, der Araber und derjenigen, die von anderen Gestaden an unser Meer kamen, und von denjenigen, die hier geblieben sind von den Türken, Kurden, Berbern, Afrikanern und anderen, die zu uns eingewandert sind und ein Teil von uns wurden.
Was hat euch, die ihr gekommen seid, daran gehindert, ein Teil von uns zu werden?
Ihr könnt uns antworten, aber in der Zwischenzeit werden wir euch sagen, was wir für den Grund halten: Zionismus. Es ist der Zionismus in seinen säkularen und religiösen Schattierungen, der vor dem Jahr 1948 die Vorschläge von Palästinensern und Juden abgelehnt hat, einen säkularen, demokratischen Staat zu gründen, einen Staat für alle seine Bewohner. So wurde ein unterschiedlicher Geschichtsverlauf verhindert, in dem wir alle hätten zusammen sein können. Zu diesem Zweck hat sich der Zionismus eure Angst zunutze gemacht, die von den vielen Verbrechen herrührt, die gegen euch begangen wurden, darunter die Gräuel des Holocaust und der Naziverbrechen. Im Namen eben dieser Verbrechen hat der Zionismus seine Verbrechen gerechtfertigt, die Barbarei seiner Milizen und seines Staates, die Besetzung des Landes, die Säuberung und Vertreibung seiner Bevölkerung, den Rassismus.
Es ist der Zionismus, der seit einem Jahrhundert den Träumen aller Menschen in der Region – sowohl euren als auch unseren – von Gerechtigkeit, Demokratie, Gleichheit und Gutem im Wege steht.
Es ist der Zionismus, der die Unmöglichkeit eines gemeinsamen Lebens zwischen uns auf der Grundlage von Gleichheit und Gerechtigkeit erzwingt. Er produziert Gewalt im Rahmen der Rollenteilung mit regionalen extremistischen Kräften, die den Wunsch nach Hegemonie über die Region teilen. Gemeinsam vergießen gewaltätig sie unser aller Blut. Sie teilen ihre Feindseligkeit gegenüber den Kräften des Friedens, der Demokratie, der Gleichheit und der Gerechtigkeit.
Ihr fragt, wie die Lösung aussehen soll? Die Lösung beginnt mit dem Ende dieses Projektes der Vorherrschaft und Unterdrückung und mit der Errichtung des ersten pluralistischen und demokratischen Staates, die Errichtung einer Regierung des Friedens und der Gerechtigkeit für alle, einschließlich der palästinensischen Flüchtlinge, die in ihre Heimat zurückkehren, von der sie entwurzelt wurden.
Lösung bedeutet, dass ihr die Illusion aufgebt, ihr könntet herkommen, uns vertreiben, uns töten, euch an unserer Stelle ansiedeln und zu behaupten, ihr wäret wie wir.
Stattdessen fordern wir euch auf, euch an den Einwanderungswellen ein Beispiel zu nehmen, die dazu beigetragen haben, dass wir das sind, was wir sind; beteiligt euch mit uns an der Schaffung einer Heimat, die uns alle einschließt, am Aufbau eines säkularen und demokratischen Staates für uns alle. Auf diese Weise werden wir gemeinsam Frieden, Gerechtigkeit und Gleichheit für uns schaffen und ein Leuchtfeuer für die gesamte Menschheit und für eine bessere Welt sein, an deren Aufbau wir mitwirken können.
Diese Botschaft richtet sich an euch und an uns. Eine Botschaft an uns alle, dass wir zusammen sein müssen. Ist es ein Ruf in der Wildnis, ein verhallender Schrei, unterbrochen von noch mehr Gewalt – zur Freude der Despoten? Oder ist es ein Posaunenschall, der das Ende der Tyrannei und Bigotterie ankündigt, das Ende der Dunkelheit? Gemeinsam legen wir fest, was mit unserer Botschaft passiert. Lasst uns gemeinsam anfangen, Unterdrückung, Diskriminierung, Krieg und Ungerechtigkeit zu beenden und eine neue Ära für unsere Gerechtigkeit, unsere Gleichheit und unsere bessere Welt eröffnen.
Wir sind der festen Überzeugung, dass dieses Land diejenigen willkommen heißt, die in Frieden, in Harmonie und in Liebe kommen und die Schönheit seiner Wälder, seines Wassers und seines Bodens widerspiegeln; und wird denen seinen Namen geben, die sich mit ihm vereinen wollen. Aber das Land verstößt diejenigen, die den Weg der Dunkelheit und Aggression wählen – egal, ob sie nur kurze Zeit oder lange bleiben – diese werden nur mehr eine flüchtige Erinnerung sein.
To Our Other
Eloquently has late Mahmoud Darwish described the relation between the native and the colon: “And the murdered has come to love the face of the murderer”. This poetic embellishment caricaturizes the special relation that has slowly formed between the Palestinians and their occupiers. With time, both the oppressor and the oppressed have come to define themselves in terms of their struggle against the other. Often have our colonizers, their tongues having tasted our water and eaten from the goods of our land, and their fair skins having basked in the rays of our sun, come to claim they are Us. And such is the nature of life that their racist discourse has come to creep into ours.
It is a unique relationship. A relationship where, we have come to reckon, the Israeli hopes for our demise, in other to replace us, to appropriate our land, our culture and our name. Yes, we believe that you, wittingly or unwittingly, long to become us. Us, the children of the Canaanites, the Arabs, the peoples of distant lands; A melting pot of Turks, and Kurds, and Berbers, and others who have come and who have become us.
What has prevented you, who have also come, from also becoming us?
Oh, we shall answer for you: It is Zionism that has stood in the way. It is Zionism, in its secular and religious shades, that has proudly refused the call of Palestinians and Jews, prior to 1948, for a secular, democratic state, a state of all its citizens. In the name of your fear, of the Holocaust and the many holocausts you have been through, it is Zionism that has denied we share a destiny. In the name of these same crimes, it is Zionism that has justified its own crimes, the barbarity of its militias and the atrocities of its state, the occupation of the land and the cleansing of the natives.
It is Zionism, for a century now, that has stood in the way of our dreams, both yours and ours and all humans’, of justice, of democracy, of equality and of good.
It is Zionism that has stood in the way of life, common life, on the basis of freedom and fairness. Instead it has yielded violence, trading roles with regional powers that share its thirst for domination and have shared in your sword against forces of peace, democracy and justice.
The solution, you wonder? The solution begins with the end of this vision of supremacy and oppression, and the erection in its stead of this land’s first plural, democratic state, a régime of peace and justice for all.
It begins with your abandoning the delusion that you may come to us and cleanse us and kill us and replace us and claim to be Us.
May you, rather, follow the example of those who have preceded you in coming to our land and who have come to shape us; may you choose to join us to build a country of us all, equal under a secular, democratic state, sharing the values of peace and justice and equality, and a light unto Humankind, shining towards a better world that we may help build.
This, is a message to You, and to Us. It is either a cry in the wilderness, an empty cry interrupted by more violence; or, it is an ode to the end of tyranny and bigotry, to the end of darkness, and the herald of another world—The choice is in our hands, Ours, and Yours?
This land, we believe, will welcome those who have come in peace, in harmony, in love, mirroring the beauty of its forests, its water, and its soil; and will grant its name to those who will to be entwined to it. Yet it will vomit out, as it oft has, those who choose the path, the short path, of darkness.
A nuestro otro
Nuestro poeta inmortalMahmud Darwish, con su genio literario, ha descrito la relación entre la ocupación israelí y los habitantes palestinos autóctonos en estos términos: “la víctima ama el rostro de su asesino”; con esta hipérbolequeda al descubierto lo que no puede expresarse.
Tenemos que reconocer que una relación especial ha surgido entre los palestinos y los ocupantes. Los años de ocupación han caladoa pesar de la voluntad de la gente y ha hecho que todos, ocupantes y sometidos, se reconozcan en el otro en muchos momentos. Son muchos los motivos por los quelos ocupantes reivindican que son nosotros: han bebido nuestra agua, han comido de lo que produce nuestra tierray se han curtidobajo nuestro sol. Ydesdeeste contacto natural, hay algodeldiscursoviolento y racistaque ha calado enla cultura dela víctima.
Es una relación particular y, en su naturalezaestálo que justifica nuestra convicciónde que el israelí espera que los palestinos renuncien hasta ocupar su lugar, atribuyéndose su tradición, poniéndose sus nombres. Sí, nosotros creemos que tenéis la esperanza, consciente o inconscientemente, de que os convertiréis en nosotros. Nosotros somos los nietos de los cananeos, los árabes y los que llegaron desde otras orillas a nuestro mar, los que quedamos de los turcos, kurdos, amaziges, africanos y todos aquellos que han emigrado a nosotros y se han hecho nuestros.
¿Pero qué es lo que os impideterminar siendo como nosotros?
Puede que nos respondáis, pero ahoraos contaremos la causa tal como lavemos: la causa es el Sionismo –laico o religioso–que se negó a reconocerlas tesis de judíos y palestinos la víspera del año 1948 en favor del establecimiento deun estado palestino democráticoy laico para todos sus habitantes, aprovechando vuestro miedo como resultado de losnumerosos crímenescometidos contra vosotros –el más horrendo fueel delos nazis–, lo cual impidió que tuviéramos un destino diferente juntos. Y en nombre de este miedo, grupos sionistas y su estado,perpetraroncrímenes horribles contra nuestros derechos –ocupación, racismo, desarraigo…–y el de los habitantes de la región.
El Sionismo, desde hace un siglo, es el principal obstáculoentre nosotros y vosotros, es el primer responsable de que nuestro sueño de unirnoscon valores de justicia, democracia e igualdad, así como todo lo que deseamos para el ser humano de bien, para vosotros y para nosotros,esté ausente.
El Sionismo es el que ha hecho imposible la convivencia entre nosotros en términos de igualdad y justicia, engendrando violencia, actuandocon fuerzas de otros paísesradicales que comparten el deseo de dominar la región, que sacan provecho de toda nuestra sangrey que son contrarios al establecimiento de la paz, la democracia, la igualdad y la justicia.
Y la solución, si os preguntáis por ella, está en acabar con la apropiacióny la opresión en esta tierra milenaria y el establecimiento de un sistema plural y democrático que abogue por la paz y la justicia para todos, incluyendo el retorno de los refugiados palestinos a sus casasde las que fueron expulsados.
Tendréis que dejar de creer que podéis venir, hacernos emigrar, matarnos, ocupar nuestras tierras y pretender que sois nosotros.
En lugar de ello, nosotros os pedimos que hagáis igual que aquellos que llegaron a nuestra tierra, y que han hecho que seamos lo que somos, que participéis connosotrosen la creación de un país que nos acoja a todos y tambiénen la construcción de un estado democrático y laicopara todos, que sea pacífico, justo e igualitario para todos, que sea faro para todos los seres humanos en un mundo lo mejor posible en el que todos colaboremos en su formación.
Es un mensaje dirigido a vosotros y a nosotros, a todos, para que seamos iguales. Es un grito en un río sin lecho que va dispersándose, mientras que la violencia continúa y surge de ellael provecho de los tiranosy de los que ponen cualquier tipo de frontera; nuestro mensaje va dirigido a ellos y a nosotros por igual. Venid y hagamos unmensaje en el que pongamos fin a laopresión, la discriminación, la guerra, la injusticia, que sea el principio de nuestra justicia, nuestra igualdad y nuestro mundo mejor.
Por último, creemos que esta tierra volverá a traer la paz, la justicia, la igualdady el amora quienes viven en ella, formando parte de ella, igual que sus plantas, su agua y su suelo, ofreciendosu nombre a quien se convierta en parte de ella como los que lo precedieron, mientras que expulsará al opresor, por mucho que dure su presencia, haciendo de él un simple transeúntecomo tantos otros.
À notre autre
Notre regretté Mahmoud Darwish a décrit avec justesse et beauté littéraire la relation entre l’occupant, l’Israélien, et l’occupé, le Palestinien : « Et l’assassiné en est venu à aimer le visage du son assassin ». Cet embellissement poétique exagéré esquisse cette relation particulière qui s’est lentement formée entre les Palestiniens et leurs occupants. Avec le temps et l’occupation prolongée, l’oppresseur et l’opprimé en sont venus à se définir par rapport à leur lutte contre l’autre. Souvent, nos colonisateurs, dont la langue a goûté notre eau et mangé les produits de notre terre, et dont la peau claire s’est prélassée sous les rayons de notre soleil, en sont venus à prétendre qu’ils étaient Nous. Et telle est la nature de la vie que leur discours raciste en est venu à s’insinuer dans le nôtre.
Il s’agit d’une relation unique. Une relation dont nous sommes venus à reconnaître la nature véritable, une relation où les Israéliens espèrent notre disparition, afin de nous remplacer en douceur et de s’approprier notre terre, notre culture et notre nom. Oui, nous croyons que, consciemment ou inconsciemment, vous aspirez à devenir nous. Nous, les enfants des Cananéens, des Arabes, des peuples des terres lointaines ; un melting-pot de Turcs, de Kurdes, de Berbères, d’Africains et d’autres qui sont venus et qui sont devenus nous.
Qu’est-ce qui vous empêche, vous, qui êtes venus comme ces autres, de devenir l’un de nous comme nous sommes devenus ?
Vous pouvez nous répondre, en attendant, nous, nous avons une idée : C’est à cause du sionisme. C’est le sionisme, laïque et religieux, qui s’est refusé l’appel des Palestiniens et des Juifs, avant 1948, en faveur d’un État laïque et démocratique, un État de tous ses citoyens.
En exploitant votre peur issue des crimes commis contre vous, de l’Holocauste à des nombreux actes de persécution que vous avez subis, c’est le sionisme qui a refusé que nous partagions un destin commun. Au nom de ces mêmes crimes, c’est le sionisme qui a justifié ses crimes, la barbarie de ses milices et les atrocités de son État, l’occupation de la terre des Palestiniens et les pratiques de nettoyage ethnique contre notre peuple.
C’est le sionisme qui, depuis un siècle, fait obstacle à nos rêves, les vôtres, et ceux de tous les humains, de justice, de démocratie, d’égalité et de bien-être.
C’est le sionisme qui s’est opposé à la vie commune, une vie partagée sur la base de la liberté et de l’équité. Au lieu de cela, l’État sioniste a cédé à la violence, en pactisant avec des puissances régionales et internationales, qui partagent sa soif de domination sur toute la région. Israël et ces forces ont investis dans l’effusion de notre et de votre sang. Ils ont montré qu’ils partagent l’hostilité aux peuples de la région comme à toutes les forces de paix, de démocratie et de justice.
Vous vous demandez quelle est la solution ? La solution commence par la fin de cette vision de suprématie et d’oppression, et la construction à sa place du premier État pluriel et démocratique sur cette terre antique, un régime de paix et de justice pour tous, y compris les réfugiés palestiniens retournant dans leurs foyers d’où ils ont été déracinés.
Cela commence par l’abandon de l’illusion que vous pouvez venir chez nous, nous expulser de chez nous, nous tuer, nous remplacer et prétendre être Nous.
Puissiez-vous plutôt suivre l’exemple de ceux qui vous ont précédés en venant sur notre terre et qui sont venus nous perpétrer, nous enrichir ; puissiez-vous choisir de vous joindre à nous pour construire un pays pour nous tous, sur les bases et les valeurs d’un État laïque et démocratique ? Puissiez-vous partager avec nous les valeurs de la paix, de la justice et de l’égalité, pour qu’il nous évaluons ensemble un pays-lumière pour l’humanité, qui brille vers un monde meilleur que nous pouvons aider à construire.
Ceci est un message pour vous et pour nous.
Est-il un cri dans le désert non entendu ? Un cri dans un vide sidéral que le temps sera capable de le dissiper créant les conditions de violence supplémentaire et durable. Une violence qui va jouir tous les despotes qui nous entourent.
Est-il une trompette qui annonce la fin de la tyrannie et de la bigoterie, la fin des ténèbres, et le phare d’un autre monde ?
Le choix est entre nos mains, les nôtres et les vôtres. Cette terre, nous le croyons, accueillera et fixera ceux qui sont venus dans la paix, et l’amour, s’ils deviennent une partie organique de sa beauté, un arbre comme ses arbres, un ruisseau de son eau et une graine dans de son sol ; elle accordera son nom à ceux qui voudront se lier à elle. Mais elle exclura, comme elle l’a souvent fait, ceux qui choisiront la voie de l’obscurité et de l’agression, ceux-là deviendront des passagers transitoires comme les autres qui les ont précédés.
Dár gCeann Eile
Is go cuí agus go hálainn a rinne ár Mahmood Darwish, nach maireann, cur síos ar an gcaidreamh idir an forghabhálaí agus an dúchasach, an Palaistíneach: “Agus is amhlaidh atá an té a dúnmharaíodh faoi gheasa ag an dúnmharfóir feasta”. Tá an maisiúchán fileata seo ina léiriú ar an gcaidreamh speisialta idir na Palaistínigh agus na forghabhálaithe, ar caidreamh é a cothaíodh go réidh agus go mall. Le himeacht aimsire, agus ag éirí as an ngabháil fhaidréiseach, tá lucht ansmachta agus lucht a fulaingthe araon tar éis iad féin a chur in iúl vis à vis a gcomhraic leis an gceann eile. Is minic, tar éis dóibh ár n-uisce a bhlaiseadh agus toradh ár dtalún a ithe, agus tar éis dóibh a gcraiceann geal a ghrianadh i ngathanna ár ngréine, a mhaígh siad gur Muidne iadsan. Agus tar éis an tsaoil is amhlaidh, dála mar atá i mbriathra béil an fhorghabhálaí, atá iarracht den chiníochas tagtha inár gcaintse freisin.
Is caidreamh uathúil atá ann. Is dóigh linn gurb é is mian leis na hIosraelaigh ná sinn a dhul in éag, i dtreo is go dtiocfaidís inár n-ionad go breá réidh, agus seilbh a ghlacadh ar ár dtalamh, ar ár gcultúr agus ar ár n-ainm. Go deimhin, creidimid gurb áil libh, i bhfios nó gan fhios, éirigh ionainn. Muidne, clann na gCanánach, clann na nArabach, clann na dtailte i bhfad i gcéin. Meascán Turcach, Coirdíneach, Amazighen, Afracach agus daoine eile a tháinig inár measc agus a d’éirigh ionainn.
Sibhse, a tháinig inár measc, cad a chuir cosc oraibh éirí ionainn?
Fad is tá sibh ag freagairt, tabharfaimid freagra thar bhur gceann. Is é an freagra ná an Síónachas. Is é an Síónachas, ina scáthanna saolta agus cráifeacha, a dhiúltaigh go bródúil d’éileamh na bPalaistíneach agus na nGiúdach, roimh 1948, ar stát saolta daonlathach, stát dá shaoránaigh go léir. In ainm bhur n-eagla, in ainm an Uileloiscthe agus an iliomad uileloiscthe gur fhulaing sibh, is é an Síónachas nach nglacann leis gur linne go léir an todhchaí a roinnt le chéile. In ainm na gcoireanna céanna seo, is é an Síónachas a thug údar lena gcoireanna, le barbarthacht a mhílístí agus le ainghníomhartha a stáit, gabháil na talún agus díothú a muintire.
Is é an Síónachas, ar feadh céad bliain anois, a sheas in aghaidh ár mbrionglóidí, in aghaidh ár mbrionglóidí agus bhur mbrionglóidí araon agus brionglóidí gach duine, in aghaidh an cheartais, an daonlathais, an chomhionannais agus na maitheasa.
Is é an Síónachas a sheas in aghaidh na beatha, beatha an phobail, ar bhonn saoirse agus cothromaíochta. Ina ionad sin tá foréigean éirithe as, ag trádáil ról le cumhachtaí réigiúnacha, a bhfuil an airc chéanna acu chun forlámhais, agus a roinn bhur gclaíomh i gcoinne fhórsaí na síochána, an daonlathais agus an cheartais.
An réiteach, n’fheadar? Tosaíonn an réiteach le deireadh na físe seo den ardcheannas agus den leatrom, agus an chéad stát iolra, daonlathach a bhunú ina ionad, réimeas na síochána agus an cheartais do chách, lena n-áirítear na teifigh Phalaistíneacha ag filleadh ar a mbailte ónar díbríodh iad.
Tosaíonn sé le tréigean a dhéanamh ar do mhealladh go bhféadfadh sibh teacht agus sinn a ghlanadh, teacht inár n-ionad, a mhalartú, agus a éileamh gur Sinne sibhse.
Go ndéana sibh, seachas sin, aithris ar na daoine a tháinig romhaibh ar theacht go dtí ár dtír agus a tháinig chun muid a mhúnlú; go roghnaí sibh a bheith linn le tír dúinn go léir a thógáil, faoi luachanna stáit shaolta, dhaonlathaigh, faoi luachanna na síochána agus an chirt agus an chomhionannais, agus solas don Chine daonna, ag lonrú i dtreo domhan níos fearr gur féidir linn cabhrú lena thógáil.
Is teachtaireacht é seo Daoibhse, agus Dúinne. Is caoin san fhásach í, caoin fholamh a chuir tuilleadh foréigin isteach uirthi, chun aoibhnis na dtíoránach; nó, is troimpéad í go deireadh an tíorántais agus na biogóideachta, deireadh an dorchadais, agus teannáil saol eile — Tá an rogha inár lámha, Ár gcinnse, agus Bhur gcinnse?
Cuirfidh an talamh seo, dar linn, fáilte rompu siúd a tháinig i síocháin, le comhtheacht, i ngrá, glanmhalairt áilleacht a foraoisí, a huisce, agus a hithreach; agus tabharfaidh sé a ainm dóibh siúd a chineann a bheith fite fuaite leis. Ach urlacfaidh sí amach, mar a rinne go minic, iad siúd a roghnaíonn bealach an dorchadais, agus a rachaidh i léig.
Al nostro Altro
Il nostro compianto Mahmoud Darwish ha descritto in modo appropriato e meraviglioso la relazione tra l’occupante e l’indigeno, il Palestinese: “E l’assassinato è giunto ad amare il volto dell’assassino”. Questo abbellimento poetico descrive la relazione speciale che si è lentamente formata tra i Palestinesi ed i loro occupanti. Con il tempo e la prolungata occupazione, sia l’oppressore che l’oppresso sono arrivati a definire se stessi in funzione della lotta dell’uno contro l’altro. Spesso i nostri colonizzatori, le cui bocche hanno assaggiato la nostra acqua e mangiato i prodotti della nostra terra, e le cui pelli chiare si sono scaldate ai raggi del nostro sole, sono arrivati a sostenere di essere Noi. E tale è la natura della vita che il loro discorso razzista è arrivato a insinuarsi nel nostro.
È una relazione unica nel suo genere. Una relazione in cui, siamo arrivati a riconoscere che gli israeliani sperano nella nostra scomparsa, per poi sostituirci e appropriarsi della nostra terra, della nostra cultura e del nostro nome. Sì, crediamo che voi, volenti o nolenti, desideriate diventare noi. Noi, i figli dei cananei, degli arabi, dei popoli di terre lontane; un crogiolo di turchi, curdi, amazzoni, africani e altri che sono venuti e sono diventati noi.
Cosa ha impedito a voi, che siete venuti, di diventare noi?
Mentre voi rispondete, noi risponderemo per voi: La risposta è il sionismo. È il sionismo, nelle sue sfumature laiche e religiose, che ha rifiutato ostinatamente la richiesta dei Palestinesi e degli ebrei, prima del 1948, di uno Stato laico e democratico, uno Stato di tutti i suoi cittadini. In nome della vostra paura, dell’Olocausto e dei molti olocausti che avete subito, è il sionismo che ha rifiutato di condividere un destino comune. In nome di questi stessi crimini, è il sionismo che ha giustificato i suoi crimini, la barbarie delle sue milizie e le atrocità del suo Stato, l’occupazione della terra e la pulizia del suo popolo.
È il sionismo, da un secolo a questa parte, ad ostacolare i nostri ed i vostri sogni e quelli di tutti gli esseri umani, sogni di giustizia, di democrazia, di uguaglianza e di bene.
È il sionismo che ha ostacolato la vita, la vita comune basata sulla libertà ed uguaglianza. Invece il sionismo ha ceduto alla violenza, collaborando con le potenze regionali assetate di dominio, ed ha ceduto loro la vostra spada contro le forze della pace, della democrazia e della giustizia.
Quall’e’ la soluzione, vi chiederete? La soluzione inizia ponendo fine a questa visione di supremazia e di oppressione, istituendo il primo Stato pluralistico e democratico di questa regione, un governo di pace e di giustizia per tutti, compreso il diritto dei rifugiati palestinesi di ritornare alle loro case.
La soluzione richiede che voi rinunciate all’illusione di poterci espellere, uccidere, sostituire per poi rivendicare di essere Noi.
Possiate piuttosto seguire l’esempio di coloro che vi hanno preceduto nel venire nella nostra terra e che sono venuti ad arricchirci; possiate scegliere di unirvi a noi per costruire un Paese di tutti noi, all’insegna dei valori di uno Stato laico e democratico, dei valori della pace, della giustizia e dell’uguaglianza, una luce per l’Umanità che risplenda verso un mondo migliore che insieme possiamo contribuire a costruire.
Questo è un messaggio per voi e per noi. È un grido nel deserto, un grido nel vuoto falciato da altra violenza per la gioia dei despoti; oppure, è un suono di tromba che annuncia la fine della tirannia e del bigottismo, la fine delle tenebre ed il faro di un mondo diverso: la scelta è nelle nostre mani, nelle nostre e nelle vostre. Questa terra, crediamo, accoglierà coloro che sono venuti in pace, in armonia, rispecchiando la bellezza delle sue foreste, delle sue acque e del suo suolo; concederà il suo nome a coloro che vorranno legarsi ad essa. Ma regurgitera’, come spesso ha fatto, coloro che sceglieranno la via delle tenebre e dell’aggressione questi non saranno che saranno viandanti di passaggio come coloro che li hanno preceduti.
Kitiems Mums
Mahmoudas Darwishas, mūsų jau miręs poetas, taikliai ir gražiai apibūdino santykį tarp okupantų ir vietinių – palestiniečių: „Ir nužudytieji pamilo žudiko veidą.“ Šis poetiškas posakis hiperbolizuotai išreiškia ypatingą santykį, iš lėto susiformavusį tarp palestiniečių ir jų žemės okupantų. Laikui bėgant ir okupacijai tęsiantis, ir engėjas, ir engiamieji ėmė identifikuotis per tarpusavio kovą. Kolonizatoriai, paragavę mūsų vandens ir mūsų žemės gėrybių, mūsų saulės spinduliams šildant jų šviesią odą, ne kartą teigė, kad jie yra Mes. Toks yra gyvenimas – jų rasistinis diskursas ėmė smelktis į mūsiškį.
Tai unikalus santykis. Santykis, kai, kaip kad pradėjome suvokti, izraeliečiai tikisi, jog nustosime egzistavę, kad galėtų sklandžiai užimti mūsų vietą ir pasisavinti mūsų žemę, mūsų kultūrą ir mūsų pavadinimą. Taip, esame įsitikinę, kad jūs, sąmoningai ar nesąmoningai, siekiate tapti mumis. Mumis, kanaanitais, arabais, tolimų kraštų žmonėmis; „katilu“, kuriame susimaišė turkai, kurdai, berberai, afrikiečiai ir kiti, atėję ir tapę mumis.
Kas neleido jums, atėjūnams, tapti mumis?
Prieš jums atsakant, atsakysime mes: sionizmas. Būtent sionizmas – ir pasaulietinių, ir religinių pakraipų – dar iki 1948 metų išdidžiai atsisakė atsiliepti į palestiniečių ir žydų kvietimą sukurti pasaulietinę demokratinę valstybę visiems jos piliečiams. Jūsų baimės vardu – Holokausto ir daugelio holokaustų, kuriuos patyrėte, vardu sionizmas nesutiko, kad dalytumės bendru likimu. Tų pačių nusikaltimų vardu būtent sionizmas pateisino savo nusikaltimus, savo karinių gaujų barbariškumą ir savo valstybės žiaurumus, žemės okupavimą ir žmonių iškeldinimą.
Būtent sionizmas jau visą šimtmetį užkerta kelią mūsų, jūsų ir visų žmonių svajonėms apie teisingumą, demokratiją, lygybę ir gėrį.
Būtent sionizmas užkirto kelią įprastam laisve ir teisingumu pagrįstam gyvenimui. Vietoj to jis sėjo smurtą, keisdamasis vaidmenimis su dominuoti trokštančiais regiono galingaisiais ir keldamas kalaviją prieš taikos, demokratijos ir teisingumo jėgas.
Koks galėtų būti sprendimas? Sprendimas prasideda nuo šios suprematizmo ir priespaudos vizijos nutraukimo, vietoj jos šioje žemėje įkuriant pirmąją pliuralistinę demokratinę valstybę, užtikrinančią taiką ir teisingumą visiems, įskaitant palestiniečius pabėgėlius, turinčius sugrįžti į namus, kuriuos buvo priversti palikti.
Sprendimas prasideda nuo to, kad turite nustoti įsivaizduoti, jog galite ateiti ir išstumti mus, išžudyti mus, užimti mūsų vietą ir teigti, jog esate Mes.
Verčiau pasekite pavyzdžiu tų, kurie atėjo į mūsų žemę iki jūsų ir prisidėjo prie mūsų formavimosi; galite prisijungti prie mūsų kuriant šalį mums visiems, remiantis pasaulietinės demokratinės valstybės vertybėmis, taikos, teisingumo ir lygybės vertybėmis. Kuriant šviesą žmonijai, parodysiančiai kelią į geresnį pasaulį, kurį galime padėti sukurti.
Tai kvietimas ir Jums, ir Mums. Ar tai šauksmas tyruose, šauksmas be atgarsio, pertraukiamas dar didesnio smurto – despoto pasitenkinimui; ar trimitas, užbaigsiantis tironiją ir fanatizmą, išsklaidysiantis tamsą ir tapsiantis švyturiu į kitokį pasaulį? Pasirinkimas mūsų rankose. Mūsų ir Jūsų?
Esame įsitikinę, jog ši šalis sveikins tuos, kurie ateis nešini taika, harmonija ir meile, atspindinčia jos miškų, vandens ir žemės grožį, ir suteiks savo vardą tiems, kurie bus neatsiejamai su ja susiję. Tačiau ji atstums – kaip jau ne kartą atstūmė – tuos, kurie pasirinks tamsos kelią ir galiausiai sunyks.
Ao Nosso Outro
O nosso falecido Mahmoud Darwish descreveu, apropriadamente e magistralmente, a relação entre ocupante e ocupado, o Palestiniano: ” E o assassinado passou a amar o rosto do assassino”. Este embelezamento poético traduz a relação peculiar que se foi lentamente insinuando entre os Palestinianos e o ocupante. Com o passar do tempo e o prolongamento da ocupação, ambos, o opressor e o oprimido, chegaram a se auto-definirem perante a luta de um contra o outro. Frequentemente, os nossos colonizadores, que saborearam a nossa água e comeram os produtos da nossa terra e cuja pele clara se deliciou com o nosso sol, chegaram a afirmar serem Nós. E em virtude dos ocasos da vida, o discurso racista deles se insinuou no nosso.
Trata-se de uma relação única no seu género. Uma relação na qual se vislumbra a esperança dos Israelitas de nos irem suave-e-inexoravelment substituindo, apropriando-se da nossa terra, da nossa cultura e do nosso nome. Sim, estamos convencidos de que, conscientemente ou não, vocês aspiram a se tornarem Nós. Nós, os filhos dos Cananeus, dos Árabes, de povos de terras longínquas, caldeirão de Turcos, Kurdos, Amazighen, Africanos e outros povos que chegaram e se tornaram Nós.
O que vos impediu, quando chegaram, de vos tornar nuns de Nós?
Enquanto procurarem uma resposta, vamos responder em vosso lugar. A resposta é: o Sionismo. Foi o Sionismo, na sua forma secular e religiosa, que recusou o apelo de Palestinianos e judeus, antes de 1948, a favor de um estado secular e democrático, um estado para todos os seus cidadãos.
Em nome do vosso medo do Holocausto e dos muitos holocaustos aos quais vocês foram sujeitos, foi através do Sionismo que recusaram a criação de um destino comum. Apelando-vos a esses crimes, é através do Sionismo que justificais os vossos crimes, as milicias e as atrocidades do estado, a ocupação das nossas terras e a limpeza étnica do nosso povo.
É o Sionismo que ha um século se opõe á realização dos sonhos de ambos, os nossos, os vossos assim como de todos os seres humanos, de justiça, democracia, igualdade e bem-estar.
É o Sionismo que se opõe a uma vida em comum, uma vida fundada na liberdade e igualdade. Em seu lugar, o Sionismo gerou violência, negociando com poderes regionais que partilham a sua sede de poder, combatendo as forças de paz, democracia e justiça.
Querem saber qual é a solução?
A solução começa pelo fim desta visão de supremacia e opressão e a criação nestas terras e em seu lugar, do primeiro Estado plural e democrático, um regime de paz e justiça para todos, que inclua o retorno dos refugiados Palestinianos ás casas das quais foram arrancados.
Começa por abandonar a ilusão que podeis chegar, eliminar a nossa presença, matar-nos, substituir-nos e pretender serem Nós.
Em lugar disso, sigam o exemplo dos que chegaram antes de vocês moldando-nos, escolham de se juntarem a nós para construirmos um país para todos, ao abrigo de valores próprios a um estado secular e democrático, valores de paz, justiça e igualdade, uma luz cujo brilho indique o caminho para esse mundo melhor que em conjunto podemos construir.
Esta é uma mensagem para Vocês e para Nós. Será ela um grito no deserto? Será um grito no vazio, interrompido por mais dessa violência acarinhada pelo déspota ou, pelo contrário, o som dum trompete anunciando o fim da tirania, da intolerância e da escuridão, o início de um mundo diferente? A escolha está nas nossas mãos, Nossas e Vossas.
Nós acreditamos que estas terras darão as boas-vindas a todos os que cheguem em paz, harmonia e amor, espelhando a beleza das suas florestas, das suas águas, do seu solo, outorgando o seu nome a todos os que se comprometerem com elas. Más elas expulsarão, como já ocorreu, os que escolherem o caminho da escuridão e serão varridos.
Našemu Drugemu
Naš pokojni Mahmud Darviš je verodostojno in lepo opisal odnos med okupatorjem in avtohtonim človekom, Palestinko in Palestincem: “In umorjeni je vzljubil obraz morilca.” Ta poetični okras karikira poseben odnos, ki se je počasi izoblikoval med Palestinkami, Palestinci in njihovimi okupatorji. S časom in z dolgotrajno okupacijo sta se tako zatiralec kot zatirani začela opredeljevati glede na svoj boj proti drugemu. Pogosto so naši kolonizatorji, katerih jeziki so okusili našo vodo in jedli iz dobrin naše dežele, njihova svetla polt pa se je kopala v žarkih našega sonca, začeli trditi, da so Mi. In takšna je narava življenja – njihov rasistični diskurz se je prikradel v našega.
To je edinstven odnos. Odnos, v katerem, kot smo ugotovili, Izraelka, Izraelec upa na naš propad, da bi nas nemoteno nadomestil in si prisvojil našo zemljo, našo kulturo in naše ime. Da, verjamemo, da si, hote ali nehote, želite postati mi. Mi, otroci Kanaancev, Arabcev, ljudstev oddaljenih dežel; talilni lonec Turkov, Kurdov, Berberov, Afričanov in drugih, ki so prišli in postali mi.
Kaj je vam, ki ste prišli, preprečilo, da bi postali mi?
Medtem ko odgovarjate, bomo mi odgovorili namesto vas: Odgovor je sionizem. Sionizem, v svojih sekularnih in verskih odtenkih, ki je ponosno zavrnil poziv Palestink, Palestincev in Judinj, Judov pred letom 1948 po sekularni, demokratični državi, državi vseh njenih državljank in državljanov. V imenu vašega strahu, holokavsta in številnih holokavstov, ki ste jih izkusili, je sionizem tisti, ki je onemogočil, da si delimo usodo. V imenu teh istih zločinov je sionizem tisti, ki je upravičil svoje zločine, barbarstvo svojih milic in grozodejstva svoje države, okupacijo zemlje in čiščenje njenih ljudi.
Sionizem je tisti, ki že stoletje stoji na poti našim sanjam, tako vašim, našim in od vseh ljudi, o pravičnosti, demokraciji, enakosti in dobrem.
Sionizem je tisti, ki ovira življenje, skupno življenje na podlagi svobode in pravičnosti. Namesto tega je žel nasilje in si izmenjeval vloge z regionalnimi silami, ki si delijo njegovo žejo po prevladi, ter si delil vaš meč proti silam miru, demokracije in pravičnosti.
Sprašujete se, kakšna je rešitev? Rešitev se začne s koncem te vizije nadvlade in zatiranja ter s postavitvijo za to deželo prve pluralne, demokratične države, režima miru in pravičnosti za vse, vključno s palestinskimi begunkami in begunci, ki naj se vrnejo na svoje domove, iz katerih so bili iztrgani.
Začne se z vašo opustitvijo zablode, da lahko pridete in nas počistite, ubijete, zamenjate in trdite, da ste Mi.
Raje sledite zgledu tistih, ki so v našo deželo prišli pred vami in so nas oblikovali; sprejmite odločitev, da se nam pridružite pri gradnji države za vse nas, v skladu z vrednotami sekularne, demokratične države, vrednotami miru, pravičnost in enakost ter luči nad Človeštvom, sijoče v boljši svet, ki ga bomo pomagali zgraditi.
To je sporočilo Vam in Nam. To je krik v puščavi, prazen krik, ki ga v veselje despotov prekinja še več nasilja; ali pa je trobenta, ki naznanja konec tiranije in fanatizma, konec temé, in je žarek drugega sveta – izbira je v naših rokah, v Naših in Vaših?
Verjamemo, da bo ta dežela sprejela tiste, ki so prišli v miru, harmoniji, ljubezni, v kateri se zrcali lepota njenih gozdov, vode in zemlje, in da bo podelila svoje ime tistim, ki se bodo z njo prepletli. Vendar pa bo, kot je to že večkrat storila, izobčila tiste, ki bodo izbrali pot temé; ti bodo oveneli.
Ötekimize!
Şairimiz Mahmut DERVİŞ, edebî dehasıyla İsrailli işgalcı ve toprağın asıl halkı Filistinliler arasındaki ilişkiye”Maktul, katilinin yüzüne aşık oluyor” diyerek gizleneni açığa kavuşturan şiirsel abartı ile yaklaşmıştır. Filistinler ile işgalcılar arasında özel bir ilişkinin meydana geldiğini kabul etmeliyiz. İşgal süresinin uzunluğu, halkın iradesine rağmen yapacağını yapmış ve çoğu durumda hem işgal eden hem de işgal edilen kendini öteki ile çatışması üzerine tanımlamaktadır. İşgalciler, bizim suyumuzdan içtikten, toprağımızın nimetlerinden yedikten ve güneşimizden esmerleştikten sonra, kendilerinin genellikle “biz” olduklarını iddia ederler. Tecavüzcünün ırkçı söyleminden kurban olanın kültürüne bir şeylerin sızdırılması sosyal doğada normaldir.
Bu münasebetimiz benzersiz bir ilişkidir ve doğasında; bizim, Filistinlilerin mirasını ele geçirerek ve isimlerini takarak yerlerini almak için israillilerin bizi bitirmeyi umduğuna dair inancımız yer almaktadır. Evet, farkında olarak veya olmayarak sizin “biz” olmayı umduğunuzu düşünmekteyiz. Evet biz, Kenanların torunları biz, Araplar ve diğer denizlerden denizimize gelenler biz, barbar, Kürt ve Türklerden kalanlar ve bize göç edip bizden olmuş diğerleri biz.
Biz “biz” olduk da, sizin da bizim ile olmanızı engelleyen nedir?
Evet, bize cevap verebilirsiniz, biz de o zamana kadar size bizce sebebini söyleyelim; Sebep Siyonizm’dir (laikliği veya dindarlığı). Çünkü siyonizm, en kötüsü Nazi suçları olmak üzere size karşı işlenen birçok suçun yarattığı korkudan yararlanarak 1948’in arifesinde Yahudilerin ve Filistinlilerin laik ve demokratik bir devlet kurmayı sunan bütün tezlerini reddetmiştir. Dolayısıyla ikimizin birlikte farklı bir kaderini engellenmiş ve bu korkunun adına; bize ve bölgenin halkına karşı siyonist çetelerin ve devletinin (işgal, ırçılık, topraklarımızdan etmek gibi) işlediği suçların gerekçesini çıkarmaya çalışmıştır.
Siyonizm, bir asır öncesinden bu yana, sizinle aramızdaki çözümün zorlaştırılmasının birinci derecede sorumlusudur. Ayrıca, Biz ve siz dahil olmak üzere tüm insanlığa umduğumuz ve adalet, demokrasi, eşitlik değerleri gibi bizi bir araya getirmeyi hayal ettiğimiz her şeyin olmayışının da birinci derecede sorumlusudur.
Siyonizm, eşitlik ve adalete dayalı olarak bir arada birlikte yaşamamızın imkansızlığını bize mahkum eden yapıdır. Bölgeye hakim olma arzularını paylaşan bölgesel aşırılık yanlısı güçlerle dönüşümlü rol değiş tokuşu yaparak şiddet üretmektedir. Hekaza, onlar hepimizin kanı ile şiddete yatırım yaparak barış, demokrasi, eşitlik ve adalet güçlerine karşı düşmanlıkta ortaklaşırlar.
Çözüm nedir? diye soracak olursanız; bu kadim topraklarda tekelleşme ve baskı projesine son vererek herkese barış ve adaleti sağlayacak demokratik bir çoğulcu sistem kurmaktır.
Evet, gelip bizi sınır dışı edebileceğinize, öldürebileceğinize, yerimize yerleşebileceğinize veya sizin “biz” olduğunuzu iddia edebileceğinize olan inancınızdan vazgeçmelisiniz.
Bunun yerine; biz sizi, şuanki hale gelmemize neden olan göç dalgalarının yaptığını, yapmamaya; inşasını paylaşabileceğimiz daha iyi bir dünya içerisinde herkese yetecek, barış adalet, eşitlik sağlayacak ve tüm insanlık için bir fener olacak laik, demokratik bir vatan inşa etmek için bize katılmaya çağırıyoruz.
Bu, size ve bize bir mesajdır; birlikte olalım diye hepimize bir mesajdır. Yoksa dibi olmayan,
şiddetin devam ettiği ve bundan zalimlerin yararlandığı vadide boşa giden bir haykırıştır. Mesajımızın ne olacağını kim belirleyecek , birlikte biziz. Gelin, zulmün, ayrımcılığın, savaşın, adaletsizliğin sonunun ve adaletimizin, eşitliğimizin ve daha güzel dünyamızın başlangıcının bir mesajını duyuralım.
Sonuç olarak, biz inanıyoruz ki; bu topraklar, içinde barış, adalet, eşitlik ve sevgi sağlayanları da bitkileri, suları ve toprakları gibi bir parçası olarak kabul eder ve geçmişte izi kalmış olanlara adını verirken, saldırganın kalışı ne kadar kısa veya uzun olursa olsun onu dışlar ve yoldan gelip geçenlerin arasına itikler.